Medytacja w ruchu

 Medytacja w ruchu jest nazywana również wodną medytacją. Jej celem jest kontakt z żywiołem wody.

W pozycji wyjściowej stoimy ze stopami ustawionymi na szerokość bioder, nogi są lekko ugięte w kolanach, otwarte dłonie spoczywają na biodrach lub są luźno opuszczone w dół.

W czasie medytacji obracamy ciało najpierw w lewo potem w prawo. Stopy skręcają się zgodnie z kierunkiem ruchu, stopa nogi przedniej obraca się od pozycji wyjściowej o ok. 90° a tylna o ok. 30° (tylną stopę obracamy na palcach spychając piętę). Przenosimy ciężar z przedniej nogi na tylną a z tylnej na przednią kołysząc ciałem. Powtarzamy tak siedem razy z każdej strony śpiewając lub recytując przy tym siedem hawajskich zasad: IKE- KALA- MAKIA- MANAWA- ALOHA- MANA- PONO. Ten cykl powtarzamy dla każdego z niżej wymienionych aspektów lub form wody. Ruchy rąk przedstawiają i prezentują je.

Ruchy ramion wykonywane są z równoczesnym kołysaniem ciała. Wraz z ruchami przyjmowane są do ciała energie danego aspektu wody. Ruchy rąk zaczynają się i kończą w okolicach brzucha.

KO KOI (Katarakty/progi wodne): Wyciągamy ręce przed siebie na szerokość ramion. Wewnętrzne powierzchnie dłoni zwrócone są do siebie tak, jakby coś trzymały. Gdy ciało przechyla się do przodu (w lewo) (śpiewamy przy tym: IKE), ręce zataczają koło z góry na dół i powracają na brzuch zamknięte w pięści. Ruchy te wykonujemy siedem razy w lewo. Gdy przejdziemy już wszystkie siedem zasad, wtedy wykonujemy je w prawą stronę. Jednak z prawej strony zmienia się kierunek ruchu rąk. Tym razem zataczają krąg z dołu do góry.

`EA `EA (Fale): Dłonie spoczywają na brzuchu. Następnie ręce wykonują koliste ruchy dookoła siebie („młynek”) z przodu ciała (z lewej strony) i powracają na brzuch zamknięte w pięści. Zataczamy nimi koło od siebie na zewnątrz wtedy, gdy przenosimy ciężar ciała na lewą nogę i wysuwamy tułów. Otwarte dłonie przesuwamy górą, natomiast zamknięte w pieści powracają dołem. Gdy powracamy (przenosząc równocześnie ciężar ciała na prawą nogę), zamykamy dłonie w pięści i przechodzimy na prawą stronę. Lewa noga w tym czasie opiera się znowu na pięcie, a palce uniesione są do góry. W czasie zmieniania pozycji jedna stopa całą powierzchnią opiera się na podłożu, natomiast druga oparta jest piętą. Role nóg zamieniają się. Z prawej strony wykonujemy ten sam element, z tym że zataczamy koło dłońmi do siebie, do wewnątrz. Różnica przy wykonywaniu tego ruchu z prawej strony polega również na tym, iż otwarte dłonie zataczają łuk dołem, natomiast zamknięte w pięści powracają górą.

LELE WAI (Wodospad): Ręce znajdują się obok siebie na wysokości brzucha. Palce dłoni są wyprostowane i zwrócone wewnętrznymi powierzchniami do góry. Zataczają one w poziomie koło z lewej strony na prawą tak, jakbyśmy zbierali na dłonie spadające strumienie wody. Pierwsze półkole- dłonie są otwarte; drugie półkole- dłonie są zamknięte w pięści. Po zmianie pozycji po prawej stronie zataczamy koło z lewej strony na prawą.

KAI (Przypływ i odpływ): Dłonie zwrócone są wewnętrznymi powierzchniami do przodu. Wysuwamy ręce do przodu i prowadzimy je lekko do góry. Powierzchnie dłoni zwrócone są wtedy na dół. Przy powrocie na brzuch zamykamy je w pięści. Takie same ruchy powtarzamy z prawej strony.

LELEPO (Latająca ryba): Dłonie zwrócone są wewnętrznymi powierzchniami do góry. Wychodząc ze środka tułowia, wędrują do góry, łapią energię i zamknięte w pięści powracają na wysokość bioder. Ruch rąk, naśladujący ruch ogona wieloryba, przypomina również ruch skrzydeł, skaczące delfiny lub latającą rybkę. Takie same ruchy powtarzamy z prawej strony.

UALANI (Niebiański deszcz): Ręce zwrócone są wewnętrznymi powierzchniami na dół. Wychodząc ze środka tułowia, otwarte dłonie wędrują (przesuwając się lekkimi łukami wysuniętymi na zewnątrz) do góry, chwytają deszcz i zamknięte w pięści ściągają go z góry na dół- do tułowia. Również w tym przypadku takie same ruchy powtarzamy z prawej strony.

Pod koniec medytacji możemy podziękować żywiołowi wody, jej formom i aspektom.